Tasting Whisky – Ranking the stars!

Afgelopen Zondag ben ik met Henk naar “Tasting Whisky – Ranking the stars!” geweest. Deze Whisky-tasting in twee delen werd georganiseerd door Storytellers en gehouden in het Stadstheater te Zoetermeer.

Ranking the stars!
Zes Whisky Ambassadeurs – Jan Iedema, Tony van Rooijen, Cees van Biezen, Wim de Ridder, Alan Hall en Dennis Mulder – brachten allemaal de Whisky mee waarvan zij dachten dat deze de beste zou zijn. Aan ons als publiek de nobele taak om deze Whiskies te proeven en te beoordelen. Achtereenvolgens kregen wij te proeven:

• The Glenrothes 2001; Jan Iedema
• Glenfiddich Rich Oak; Tony van Rooijen
• Glen Garioch The Renaissance Chapter 1; Cees van Biezen
• The Glenlivet 18 Year Old; Wim de Ridder
• Ledaig 17 Year Old; Alan Hall
• Talisker Talisker 57° North; Dennis Mulder

Whisky tasting
Na Ranking the stars! konden wij nog verder gaan met het proeven van Whisky en dat hebben wij dan ook gedaan.

• Glen Garioch The Renaissance Chapter 1
• Glen Garioch Founder’s Reserve
• The Glenlivet XXV
• Cardhu 15 Years
• Cardhu Special Cask Reserve
• Cardhu 18 Years
• Talisker Talisker 57° North
• Scottish Liqueur Centre Old Perth
• Rosebank 21 Year Old

Review
Ik ben al een aantal keer naar het evenement Tasting Whisky geweest. Voor de jaren 2014, 2013 en 2011 heb ik ook een verslag geschreven.

Voor 2015 had Storytellers groot uitgepakt met de hierboven genoemde “Ranking the stars!” dat ik zeer geslaagd vond. Zes zeer bijzondere Whiskies die allen mooi ingeleid werden door de genoemde ambassadeurs. Voor mij waren de Glen Garioch The Renaissance Chapter 1 en de Talisker Talisker 57° North toch wel de twee beste.

Bijzonder te spreken was ik ook over de hoeveelheid stands in de “Whisky Tasting” en hoe deze verspreid waren over twee verdiepingen, waardoor het – niet zoals vorig jaar – erg goed te doen was om met de mensen achter de stands te praten over de mooie Whiskies die zijn aanboden.

Al met al was het weer een zeer geslaagd evenement en ik kijk dan ook uit naar volgend jaar.

MOMIX – Dreamcatcher Theatertour

Ik ben gisteren met Danielle naar het Stadstheater in Zoetermeer geweest. Daar werd de voorstelling Dreamcatcher uitgevoerd door MOMIX.

Dansliefhebbers kunnen hun hart ophalen met deze voorstelling. Het beroemde Amerikaanse dansgezelschap MOMIX van Moses Pendleton is wereldwijd geliefd om haar originele choreografieën, fysieke kracht en schoonheid. Het is acrobatisch danstheater van het hoogste niveau. In Dreamcatcher brengen de dansers een collectie van de beste stukken van MOMIX; een visueel dansspektakel.

Dreamcatcher is een heel erg fraai verzorgde voorstelling. Mooi decor, goede muziek en hele goede dansers en attributen. Het is een voorstelling waarbij je niet alleen je ogen, maar ook je oren moet gebruiken.

Dreamcatcher is een collectie van de beste stukken van MOMIX, maar op basis van deze voorstelling kan ik al zeggen dat ik zeker nieuwe voorstellingen van MOMIX ga bekijken.

Bekijk op You Tube een korte video met een indruk van de voorstelling.

Stephen Sondheim – Putting It Together

Gisteren ben ik met Danielle naar de voorstelling Putting It Together geweest. Deze voorstelling werd uitgevoerd door PIT Produkties en werd gespeeld in het Stadstheater te Zoetermeer. De hoofdrollen in deze voorstelling werden gespeeld door Porgy Franssen als Charles, Paul Groot als Buddy, Brigitte Heitzer als Lynette, Esther Maas als Amy en Matthias Quadekker als John.

Giftige cocktails en zoete broodjes, zinderende passie en slaande herrie, jong geluk en oud zeer; een borrelavond om nooit te vergeten …

Uit het allermooiste repertoire in zijn rijke oeuvre stelde wereldberoemd musical-componist Stephen Sondheim een overrompelende, ontroerende en rauwe relatiekomedie samen. Hierin ontvangt een welgesteld echtpaar een ambitieus jong stel en een happy single voor een hapje en een drankje in hun kapitale appartement. Mensen bij elkaar brengen is één ding; de boel bij elkaar houden blijkt een stuk verraderlijker. Jong geluk en oud zeer vormen al snel een venijnige cocktail op een onvergetelijk explosieve avond …

Eigenlijk is Putting It Together een zeer verwarrende voorstelling. De voorstelling is geschreven door Stephen Sondheim als een relatiekomedie, maar wordt uitgevoerd met behulp van heel veel liedjes en voelt dan ook al snel aan als een musical. De verschillende acteurs en actrices zingen goed tot behoorlijk, maar daarmee zorgen ze er wel voor dat deze voorstelling je wel een tijdje bij zal blijven.

Stephen Sondheim is natuurlijk bekend van het werk dat hij heeft verricht voor West Side Story en Sweeney Todd, maar zoals bleek uit het onderzoekje dat ik verricht heb voor dit blogje, heeft hij veel meer gedaan en dat is ook de reden dat PIT Produkties deze voorstelling gebracht heeft.

Toneelgroep Het Volk – Herst in Schoorl (Scenes uit een huwelijk)

Gisteren ben ik met Danielle naar Het Stadstheater Zoetermeer geweest. Daar speelde Toneelgroep Het Volk de voorstelling “Herst in Schoorl (Scenes uit een huwelijk)”. In deze voorstelling werden de hoofdrollen gespeeld door Bert Bunschoten als Paulien van Beem en Wigbolt Kruijver als Herman van Beem.

Toneelgroep Het Volk maakt voorstellingen waarin met relativerende humor gekeken wordt naar het alledaagse, menselijke getob over ernstige levensvragen. Tragisch en komisch tegelijk, maar bovenal herkenbaar.

In ‘Herfst in Schoorl’ maken we kennis met het echtpaar Herman en Paulien van Beem. Na een indrukwekkende kantoorloopbaan op een openbaar slachthuis wordt Van Beem na zijn pensionering geplaagd door stemmingswisselingen, verwardheid en zijn geheugen begint hem soms in de steek te laten. Deze mentale achteruitgang maakt hun gezamenlijke oude dag er niet gemakkelijker op. En het was altijd al zo’n moeilijke man. Elk jaar brengen ze in de herfst enkele dagen door in een klein vakantiehuisje in Schoorl. Al 40 jaar. Dat jaarlijkse uitstapje is een vast baken geworden in hun geordend, kinderloos bestaan.

In wat waarschijnlijk hun laatste herfst in Schoorl zal worden, blikt het echtpaar terug op een lang niet altijd even soepel verlopen huwelijksleven en proberen ze zich tevens voor te bereiden op de gruwel van de nakende ouderdom en bijbehorende ongemakken. De tijd dat ze elkaar definitief zullen moeten loslaten, komt in zicht. Maar hoe doe je dat? Is alles wat gezegd moet worden, wel gezegd? Moet alles wel gezegd worden? Of is het daarvoor inmiddels te laat? Kortom, een even troosteloos als herkenbaar gegeven, waarbij ook de bevrijdende lach zo af en toe niet mag ontbreken.

Dit is een zeer goed gespeeld toneelstuk over een onderwerp waar heel veel mensen mee te maken hebben gehad. Bert Bunschoten en Wigbolt Kruijver van Toneelgroep Het Volk spelen met zeer veel herkenning de twee hoofdpersonen. Het onderwerp – ouder worden, stemmingswisselingen, verwardheid en beginnende dementie – is niet makkelijk, maar het wordt met een lach en een traan en heel veel professionalisme neergezet door de acteurs van Toneelgroep Het Volk.

Het is dan ook jammer te moeten horen dat Toneelgroep Het Volk geen subsidie meer krijgt door de stompzinnige bezuinigingen van onze overheid. Het is dan ook te hopen dat Toneelgroep Het Volk het hoofd boven water kan houden en nog lang door kan gaan met het bedenken, bewerken en uitvoeren van zulke toneelstukken.

Karin Bloemen – Witte Nar

Ik ben gisteravond met Danielle en mijn Moeder naar het Stadstheater in Zoetermeer geweest. Karin Bloemen speelde haar voorstelling Witte Nar.

In een scène van haar show Kameleon zei Karin Bloemen dat ze vijftien jaar later in de goot zou eindigen – of in de karaokebar van Gerard Joling natuurlijk, tussen alle andere verzopen artiesten.

Die vijftien jaren zijn voorbij. Is ze inderdaad aan de drank? Treedt ze in de voetsporen van vedettes als Janis Joplin en Amy Winehouse? Hoe lang heeft ze nog, en is ze eigenlijk nog wel in staat om op te treden? Of is La Bloemen in haar hart nog steeds die keurige, verantwoordelijke huismoeder met een drukke baan in het theater?

In Witte Nar, een bijnaam die ze kreeg omdat ze ook als kind al zo fijn kon sarren en narren, krijgt u antwoord op al deze nijpende vragen. Verpakt in een show zoals u die van haar gewend bent, en begeleid door haar al even geweldige band!

Karin Bloemen is in de voorstelling Witte Nar op haar best. In een geweldig goede mix van zeer goede liedjes, leuke grappen, grappige sketches en goede verhalen wordt je ruim twee uur lang, zonder pauze, betoverd door het kunnen van Karin Bloemen.

Ik blijf het roemen, maar wat kan Karin Bloemen goed zingen zeg! In diverse liedjes laat ze horen dat ze een zeer groot bereik heeft met haar stem.

De grappen zie ze maakt, de verhalen die ze vertelt, de sketches die ze speelt zijn allemaal zeer goed uitgevoerd. Ook hierin laat Karin Bloemen zien dat ze veelzijdig is en dat ze heel veel verschillende typetjes, zowel bekende nederlanders als diverse personen, kan spelen.

Wij hebben echt genoten.