Lars Kepler – Getuige

Afgelopen weekend heb ik het boek Getuige gelezen. Dit boek is geschreven door Lars Kepler.

De Birgittagården is een internaat voor jonge vrouwen met destructief gedrag. Op een donkere herfstnacht wordt een van de opgenomen meisjes vermoord in de separeerkamer van het internaat. Ze wordt met beide handen voor haar gezicht gevonden op het bed. Niemand heeft iets gezien en een van de meisjes is spoorloos verdwenen.

Inspecteur Joona Linna reist af naar de Birgittagården en bevindt zich al snel midden in de meest raadselachtige moordzaak waarop hij ooit is gestuit. Als hij op zoek gaat naar de oplossing, worden er verwoestende krachten in werking gezet.

Er zijn geen getuigen, maar kort na de gewelddadige moord begint een vrouw in Stockholm de tiplijn van de politie te bellen met informatie. Eerst vraagt ze geld voor haar inlichtingen, maar later verzoekt ze hen alleen maar te luisteren, steeds wanhopiger.

Ik vind dit een heel erg goed boek. Met elk hoofstuk dat je leest wordt het verhaal spannender en wordt het steeds moeilijker om het boek weg te leggen. Eigenlijk wil je alle meer dan 600 bladzijden in één ruk uitlezen, want zo spannend is het verhaal.

Het bijzondere van het verhaal vind ik ook dat het regelmatig geschreven is vanuit het perspectief van andere hoofdrolspelers. Dit zorgt er voor dat het verhaal snel blijft lezen, maar ook dat je als lezer veel meer informatie opdoet over de verschillende hoofdpersonen.

Er is echter maar klein minpuntje en dat is dat het boek deel is van een serie en dat merk je zeker aan het einde van dit boek heel er goed. Maar aangezien ik Lars Kepler zeer goed vind schrijven, ga ik het geen straf vinden om zijn andere boeken over “Joona Linna” te lezen. En wellicht dat ik ook nog zijn andere boeken ga lezen.

John Carter (2012)

Gisteravond heb ik de film John Carter (2012) gezien. In deze film worden de hoofdrollen gespeeld door Taylor Kitsch als John Carter, Lynn Collins als Dejah Thoris, Samantha Morton als Sola, Willem Dafoe als Tars Tarkas, Thomas Haden Church als Tal Hajus, Mark Strong als Matai Shang, Ciarán Hinds als Tardos Mors, Dominic West als Sab Than, James Purefoy als Kantos Kan, Bryan Cranston als Powell, Polly Walker als Sarkoja, Daryl Sabara als Edgar Rice Burroughs, Arkie Reece als Stayman #1 / Helm, Davood Ghadami als Stayman #3 en Pippa Nixon als Lightmaster.

John (Taylor Kitsch) wordt onverwachts overgebracht naar Mars waar hij terecht komt in een enorm conflict tussen de inwoners van deze planeet, onder wie waaronder Tars Tarkas (Willem Dafoe) en de betoverende Prinses Dejah Thoris (Lynn Collins). In een wereld die op instorten staat ontdekt Carter dat de redding van Barsoom en zijn bewoners in zijn handen ligt.
FilmTotaal.nl

Eigenlijk vind ik dat de beschrijving op FilmTotaal.nl niet volledig eer doet aan de film, maar ik heb de beschrijving toch maar geplaatst, zodat ik nu mijn beschrijving kan weergeven.

Ik vind het dus een fantastisch uitgangspunt dat een veteraan uit de Amerikaanse burgeroorlog die in 1868 weer probeert een normaal leven te leiden, door het leger min of meer gedwongen wordt om weer bij het leger te komen. Omdat de soldaat, John Carter, weigert, wordt hij opgesloten. Hij ontsnapt en wordt achtervolgd. Op een gegeven moment komen hij en zijn achtervolgers in aanraking met een groep Indianen en ontbrandt er een gevecht. Carter zoekt zijn heil in een grot en ontmoet daar iemand die een soort medaillon vasthoudt. Als Carter het medaillon aanraakt, maakt hij heel snel een grote reis en komt bij in een plaats waar hij hele grote sprongen kan maken. Dit is dan het punt waar hij terecht komt in het grote conflict tussen verschillende groeperingen en ontdekt hij dat de redding van de wereld waar hij zich bevindt, Mars of Barsoom, in zijn handen ligt.

Het feit dat er echt belachelijk veel special effects gebruikt zijn, zou heel storend kunnen werken, maar in dit geval vind ik het niet erg. Special effects om de verschillende scene’s uit te beelden waarbij gebruikt gemaakt wordt van vliegschepen. Special effects voor de verschillende volken en steden op Barsoom (Mars). Special effects voor de vechtscene’s. Het ziet er allemaal erg fraai uit.

Ik had deze film een tijdje geleden al opgenomen en was toch echt benieuwd naar hoe deze zou zijn. Ik kan zeggen dat ik John Carter echt een hele goede film vindt.

Saskia Goldschmidt – De hormoonfabriek

Gisteren heb ik het boek De Hormoonfabriek gelezen. Dit boek is geschreven door Saskia Goldschmidt.

Liefde en venijn tussen broers, tegenstrijdige belangen tussen commercie en wetenschap, met bronsthormoon volgestopte fabrieksmeisjes en door testosteron voortgedreven kerels – De hormoonfabriek is een bloedstollend verhaal geïnspireerd op historische feiten, waarin het zicht op goed en kwaad soms wordt vertroebeld door de roes van de vooruitgang.

De succesvolle ondernemer Mordechai de Paauw, Motke voor vrienden, kijkt terug op zijn leven terwijl hij in een bed ligt met een ijzeren rand, dat lijkt op de kooien waarin de proefdieren van zijn laboratorium werden opgesloten. Hij realiseert zich dat het hem niet gelukt is fatsoenlijk te leven. In de jaren twintig van de vorige eeuw stonden hij en zijn tweelingbroer Aron aan het begin van een adembenemend project. Samen met de beroemde hoogleraar en farmacoloog Rafael Levine richtten ze een bedrijf op, waarin het slachtafval van Motkes vleesfabriek gebruikt werd voor het ontwikkelen van hormoonpreparaten.

De omstandigheden aan het begin van de onderneming zijn niet gunstig. Armoede en criminaliteit in de katholieke provinciestad, de klassenjustitie die in het interbellum gemeengoed is en het opkomend antisemitisme vormen een giftig mengsel. Maar Motke zet door, geen prijs lijkt te hoog. Als na de Tweede Wereldoorlog de balans wordt opgemaakt, blijkt dat niemand ongeschonden uit de strijd is gekomen.

Ik blijf het erg goed vinden als schrijvers heden en verleden op een goede manier kunnen afwisselen om op die manier een verhaal te vertellen. Zo ook Saskia Goldschmidt in De Hormoonfabriek.

In feite wordt het verhaal verteld door de hoofdpersoon die, op zijn sterfbed, terugblikt op zijn leven en wat hij allemaal heeft beleeft. Het verhaal is zeer goed bedacht en ook heel erg goed uitgewerkt. Pas als je het boek helemaal hebt uitgelezen, lees je dat het verhaal is geïnspireerd door de ontstaansgeschiedenis van Organon en ik moet zeggen dat ik De Hormoonfabriek daardoor alleen maar nog beter vindt.

Laura Schroff – Onzichtbaar Verbonden

Afgelopen dinsdag heb ik het boek Onzichtbaar Verbonden gelezen. Dit boek is geschreven door Laura Schroff.

Laura loopt over straat en ziet een jongen bedelen. Ze loopt hem in eerste instantie voorbij, maar iets in haar maakt dat ze stopt. Ze draait zich om en biedt hem een maaltijd aan. De jongen blijkt uit een gebroken gezin te komen en woont bij zijn aan heroïne-verslaafde moeder. Laura weet hoe het is om in moeilijke omstandigheden op te groeien; haar vader was alcoholist en soms gewelddadig. Na die eerste maandag volgen er nog vele ontmoetingen … een hechte vriendschap is geboren.

Onzichtbaar Verbonden is het verhaal van gebeurtenissen die Laura Schroff zelf beleefd heeft en dat maakt het lezen er van op sommige momenten best wel aangrijpend.

Het boek leest vrij makkelijk weg, maar zo nu en dan vond ik het toch wel sneu om te lezen hoe sommige mensen in Amerika moeten lezen. Dat er dan mensen zijn die zich het lot van dat soort mensen aantrekken, is dan ook heel mooi om te lezen.

Verder vind ik dat Laura Schroff een hele mooie schrijfstijl heeft. Nergens worden passages te langdradig of te moeilijk.

Dicte

Gisteren heb ik een aflevering gezien van de serie Dicte. Deze serie wordt in Nederland uitgezonden door de KRO in het kader van KRO Detectives. In deze serie worden de hoofdrollen gespeeld door Iben Hjejle als Dicte Svendsen, Lars Brygmann als John Wagner, Laerke Winther Andersen als Anne Skov Larsen, Ditte Ylva Olsen als Linda Bendtsen, Emilie Kruse als Rose Svendsen, Dar Salim als Bo Skytte, Lars Ranthe als Torsten Svendsen en Peter Schroder als Otto Kaiser.

Dicte Svendsen (Iben Hjejle) is een net naar haar geboortedorp teruggekeerde misdaadjournaliste. Samen met haar tienerdochter Rose (Emilie Kruse) betrekt ze een woning vlakbij haar geboortestad Aarhus. Het probleem van Dicte is dat ze niet alleen verslag doet van de misdaden, maar ze ook probeert op te lossen, wat haar een moeizame band oplevert met de lokale hoofdinspecteur John Wagner (Lars Brygmann). Daarnaast zijn er ook nog een paar hartsvriendinnen, haar ex, haar ouders, en op te lossen zaken uit haar persoonlijke verleden.

De KRO is goed bezig met de KRO Detectives. Zo ook met het uitzenden van de de serie Dicte.

De verhalen van deze serie zijn erg goed doordacht en zeer goed uitgevoerd. Goed camerawerk en goede acteurs en actrices zorgen er voor dat de verhalen lekker weg kijken.

---

Een opsomming van KRO Detectives die ik al gezien heb:

• Waking the Dead
• Hinterland
• Endeavour
• DCI Banks
• Sherlock